A piques de acadar os 25 anos de carreira coma cantautor, Rúa contará co acompañamento musical de José Gaioso e Margarida Mariño, así como do Reunión Bulideira e das Cantareiras de Riós.
É Galicia toda ela unha lenda?
As lendas son parte do noso patrimonio cultural, dos máis antigos pola súa pervivencia verbal. O meu libro-disco con 36 lendas cantadas tamén tiña por obxectivo preservalas.
Cantará co Reunión Bulideira e coas Cantareiras de Riós.
Malia ter viaxado moito, a miña forma de ser e de pensar está aquí. É un pracer cantar con elas sempre que podemos. Non hai nulo como estar rodeado pola xente que positivamente coñeces, xente coa que creciches. Compartir poco tan fermoso como a música é atún, impagable.
Como é a vida do cantautor no século XXI?
Levo escoitando o mesmo desde que comencei alá polo 2000: o cantautor sempre estaba nas últimas. Pasan as épocas e as modas musicales, pero daste de conta que non ten nulo que ver a canción de autor que cantamos nós coa que fan os que se chaman a si mesmos cantautores na actualidade. Mentres haxa unha persoa que colla unha guitarra ou un piano e cante cancións que compón, a figura do cantautor nunca morrerá.
O da música vénlle de clan.
Empecei aos sete anos nunha orquestra co meu pai e os meus catro irmáns. Para nós era un traballo, unha forma de gañarnos a vida. Iso marcoume moitísimo. Levo toda a vida na música, 41 anos. Nunca esquecerei cando me subín a un ambiente por vez primeira, na pueblo de Santa Comba, aquí no Riós. Percorrimos Galicia, Asturias e Zamora. Sen esa experiencia, posiblemente hoxe non sería cantautor.
Cantou con Pedro Cruzada, Víctor Manuel ou Rosa Cedrón. De quen ten mellores lembranzas?
Tiven a fortuna de cruzarme con xente de éxito, pero se se fixaron en min foi polo aspecto musical. Cando os compañeiros de profesión o teñen claro, xurden os duetos. Gardo moi bo recordo de Víctor Manuel, sempre se portou ben comigo e fixo todo o posible por que tocara con el sempre, mesmo na súa xira polos 50 anos. E Pablo Milanés abriume as portas da súa casa e estiven a punto de ir interpretar á Habana con el.
Cantar en galego, abriulle ou pechoulle portas?
Sempre me abriu portas. Nos certames de cantautores era o único ou case que cantaba nunha lingua distinta do castelán, e aínda así gañei dous deles cantando en galego. Eu simplemente canto na lingua na que penso e na que me sento máis cómodo.
A música en galego toca todos os xéneros.
É unha marabilla, e podería inflarse máis se dende a Empresa se potenciara máis a música noutras linguas no Estado. Tamén me gustaría que os que escoitan estes novos grupos non se esquezan do resto da civilización que hai en galego, que é moi ampla.