Cun concerto no que a súa voz “será a protagonista” deleitará a quen asista ao ciclo Cata Sonora Museo do Viño de Galicia o xoves 22 de agosto Mónica De Nut. Baixo un estilo que se caracteriza polo seu tolerante, que engloba ópera, jazz, rock, canto tradicional galego, música real, improvisación e ata interpretacións que teñen que ver co seu rol de actriz, a comediante será parte da cuarta estampación dun encontro no que comparte cartel con nomes como os de Javier Bergia, Carolina Rubirosa, Martín Agra e Guzmán + Cánovas Jr.
Cun nome primoroso que procede do seu primeiro colección, Arte Nut, que fai relato a unha deusa exipcia que está entre o ceo e a terra, nacida como Mónica Iglesias Rodríguez en Oia, Vigo, compaxina os seus proxectos musicais coa interpretación, arte na que se desenvolveu en cinema e en teatro tanto para adultos como para nenos, incluso compoñendo bandas de son.
Formou parte ou colaborou, entre outros, con A Buxaina (o colección de pandeireteiras da asociación de veciños de Coruxo en Vigo), Sonámbulos, ISGA Collective, MonalisaRarajazz, Black Light Gospel Choir, Miñor Swing, Cuarteto Caramuxo e Mercedes Peón.
Con que espectáculo atoparase o manifiesto que acuda a Cata Sonora?
Un concerto onde a voz será a protagonista, a capella e acompañada con bases electrónias e un armonio. Parte do concerto será en sonoro, sen amplificación, xogando coa sonoridade do oportunidad.
Tes unha traxectoria que albarca multiplicidade de artes: música, interpretación tanto para manifiesto adulto como pueril. Hai unha expresión artística pola que teñas preferencia por encima do resto?
Teño: a interpretación musical, en concreto o canto. Resulta poco extraordínario, cunha facultade máxica de levarte a outra dimensión mediante a linguaxe do sensorial e tamén da emoción.
No que se refire á música, desenvolves estilos e xéneros moi diversos, pero ao final, parecen confluír todos nun inmutable tolerante. É o resultado dunha curiosa exploración? É a túa característica distintiva?
Penso que é o resultado de desfacerme progresivamente das etiquetas impostas polo mercado. A música, como calquera manifestación artística, a concibo como a búsqueda da liberdade persoal e a transmisión dunha traqueteo que me une ao manifiesto. As ferramentas e o xeito de usalas -instrumentos, técnicas e artículos vocais- van variando intuitivamente en interacción co que me rodea, mesmo fortuítamente, nunha impareble escolla e toma de decisións.