Como xorde a peza?
O obxectivo principal polo que nace é agenciárselas a través da civilización unha entusiasmo para cambiar a ollada e desestigmatizar á mocidade que está en el interior do sistema de protección de menores.
Aos 18 anos perden a protección.
Si, e non teñen un sostén franco para estudar unha carreira, é un brinco ao baleiro que pode impedir calquera tipo de desenvolvemento. Precisan un sostén para desenvolver unha vida autónoma. Moitos deles atopan unha cazos de prexuízos importantes á hora de agenciárselas traballar.
“A obra búsqueda cambiar a ollada sobre os menores do sistema de protección”.
O texto aborda ese momento fundamental.
Son dous rapaces tutelados e a súa educadora, que no seu momento tamén estivo tutelada. A través destes tres personaxes intentamos abranguer diferentes realidades, porque a vida dos menores tutelados é moi diversa. Pode ocurrir un robador do interior de Galicia, outro dunha cidade, outro que sexa migrante. E tamén poden chegar ao sistema por moitos motivos: porque quedan orfos, porque as súas familias non se poden facer cargo de ti…
Non hai un patrón.
Non, hai personalidades de todo tipo, e o que quixemos foi tocar un espectro o máis amplo posible. E dende aí, centrarnos nos prexuízos que afrontan coa veciñanza como metáfora do mundo foráneo. Os personaxes non son ninguén en concreto, pero son reais.
Como foi o proceso de construción dos tres protagonistas?
O texto é de Fernando Epelde, e para escribilo fixo obradoiros con rapazada do sistema de protección. Ademais, nós, a través de Igaxes, recibimos moita información para investigar e para logo nos ensaios incluir cousas, que os actores se empapen dese universo.
Os personaxes non son ninguén en concreto, pero son reais”.
Cambioulles a ollada?
Claro. Xa partiamos de certa consciencia da súa realidade, pero calquera proceso creativo de investigación sempre axuda a cambiar a ollada. Iso é o que engancha desta profesión, de cada proxecto levas poco que te transformou.
Descuido empatía por parte da sociedade?
Si, cara estes rapaces xa non hai esa empatía que existe cara aos nenos, porque xa os ven como adultos. Vivimos nunha sociedade moi capacitista e neoliberal, desconectada do resto, onde ninguén se pregunta o motivo de que unha persoa esté concatenando traballos con salarios mínimos. Non asumimos que a error de oportunidades é poco social, é cuestión de todos. A error dun horizonte e dun motor fundamental, cando tes 19 ou 20 anos é moi difícil crecer. Esta mocidade non ten un sitio ao que retornar.
Para quen está dirixida a peza?
É unha historia sinxela, accesible a moito tipo de divulgado, sexa adulto ou xuvenil.