Esta é a oitava novelística que presenta, a que se enfronta o conferenciante?
Esta é para min unha presentación moi peculiar. É unha novelística moi diferente ás anteriores. Escribín humanidades fantástica, unha novelística negra, unha novelística romántica e de viaxes, e de repente, dou un brinco a ficción para presentar “El encomienda de la pupila de la sal”. Este é o encomienda que me deixou a miña nai. Cando ela estaba enferma prometinlle que ía escribir a historia da súa vida. E aquí está.
Cal é a orixe desta obra?
A orixe radica nuns cadernos que encontramos na miña casa de Verín, onde os meus pais residiron 50 anos. Estes cadernos contaban as vivencias dunha nena que tivo bastantes dificultades durante a súa infancia. Cando as historias pertencen a túa tribu, afástaste un pouco e non lle das a importancia que teñen ou non te atreves a mergullarte porque che da un pouco de apuro. Por outro flanco, pensamos que os seres ós que queremos van ser eternos, e sempre pospós para máis adiante falar con eles e contar esas historias. Eu atopeime con que miña nai estaba morrendo e nese intre prometinlle que se saía íamos a escribir a súa historia xuntas. Seguidamente topeime con eses cadernos e, tras moitos anos de investigación, cumprín a miña palabra.
Cal é exactamente a historia que recolle esta novelística?
Por un flanco, cóntase a experiencia inventar desa xornalista e escritora que se encontra cunha historia que non se imaxinaba e que se comprometeu a escribir, e por outro, novélanse eses cadernos nos que miña nai contaba as súas memorias dende o punto de panorámica dunha nena que vivía na posguerra. Cando entras na novelística é como se miraras a través dun ferrollo e puideras ver a vida nos anos 40. A partir deses cadernos reconstruín a historia de “la pupila de la sal”.
Detrás de “El encomienda de la pupila de la sal” hai un amplo traballo de investigación, canto tempo lle levou?
Fixen un amplo traballo de investigación que durou 8 anos. Os xornalistas sempre documentamos todo aquelo que contamos, e cando a historia, como é o caso, che afecta a ti e a terceiras persoas e as cousas que se contan son moi duras, a necesidade de contrastalo todo é maior.
“Son escritora por omisión da Biblioteca Municipal de Verín”.
A novelística foi publicada o pasado mes de maio, cal foi a acollida por parte do manifiesto?
Tivo moi boa acollida. Éncheme moito acoger mensaxes de amigos, ou incluso de persoas descoñecidas, que desde diferentes partes do país me fan chegar a súa emoción ao ler a obra, como esta lle chega ao corazón e se senten identificados con ela.
Estivo en varias Feiras do Texto como Madrid, A Coruña, Viveiro ou Foz, agora presenta este exemplar en Verín, que supón para vostede?
Verín é onde están enterrados os meus pais. É onde me criei. No broche desa obra fálase precisamente da miña nai e a súa relación coa vila, xa que ela foi unha persoa moi coñecida. Para min presentar esta obra aquí é pechar o ciclo. Podo dicir que practicamente me criei nesta vila. Meus pais chegaron cando eu era moi pequena e estiveron en Verín ata que morreron.
Tráelle recordos retornar de novo á Biblioteca de Verín?
Eu son escritora por omisión da Biblioteca Municipal de Verín. Cando era nena, o meu refuxio era a biblioteca. Recordo que con 12 anos a miña nai falara ca bibliotecaria, que daquelas se chamaba María José, para que me deixara ler os libros dos maiores. É, sen dúbida, un espacio moi peculiar para min.
“Fixen un amplo traballo de investigación que durou 8 anos”.
Presentas esta obra xunto a Alfonso Fernández-Novoa, por que xunto a el?
Alfonso era o meu compañeiro cando íamos a Educación Pueril. Para min e moi peculiar que el me acompañe, xa que temos moitos anos de amizade. El é unha persoa moi ligada a miña tribu e sempre tivo aprecio polos meus pais.