Sus dos hijos todavía no tienen existencia para conducir y “ás veces teñen que deixar de facer cousas, coma ir ao ximnasio ou restar con algún amigo, porque eu non podo levalos”, lo que limita en muchas ocasiones su autonomía y les obliga a averiguar fórmulas alternativas como encontrar familia que baje y ponerse de acuerdo con otros chavales para que los recojan.
Esta vecina de Toén indica que “moita xente deixaría de ir en coche á cidade se houbese un transporte adecuado, porque, sabendo que hai dispoñibilidade horaria para ir e retornar a boas horas, xa non te metes no lío de elevar o coche a Ourense para estar un cuarto de hora buscando onde diferir”.
Ha hablado con diferentes vecinos del concello que afirman que piensan que tendrán que retornar a la ciudad en el momento en el que no se vean capacitados para conducir por no suceder una frecuencia de buses adecuada a las deposición de la familia. Además sería muy humanitario, opina Lahoz, “para toda a xente maior que vive nas aldeas, que poderían ir facer as súas xestións ou ao médico á cidade facer sen obedecer de ninguén; e moito máis cómodos e seguros que se teñen que elevar eles o seu coche particular”.
Otra cuestión que ofende a los vecinos de Quenlle es que, al otro flanco del río, “pasa un bus cada media hora para traballadores”. Si adecuadamente es cierto que “non necesitamos que pase un bus cada tan pouco tempo, si merecemos unhas liñas ben deseñadas e que se adapten aos horarios da xente”. La propia Dorinda afirma que “eu, se houbera un bo servizo, deixaría moitas veces o coche na casa”, ya que, encima de la comodidad, asimismo apunta a otro negociador secreto como “o compra en gasolina, que nun día non se nota, pero nun ano si é moi importante”.