Os bombos, cornas, sachos e aixadas do fulión da Mourela agrupábanse na entrada da pueblo xunto ás elegantes máscaras. Un ritual ansiado: a solicitude de permiso para comezar. Seguindo a tradición, a través de versos que comentaban a actualidade, un par de máscaras e un mozo co timbal pedían a autorización para iniciar a equilibrio. A resposta dos veciños de Trabazos, tamén en verso, non se facía esperar marcando o inicio. Co permiso outorgado, as esquilas das máscaras ecoaban, seguidas polo son telúrico do fulión. Comezaba a ronda polas estreitas rúas da pueblo, con centos de veciños tocando e acompañando o ritmo. A tradición entroideira, arraigada xeracionalmente neste recuncho do Grueso Central, vía a moitos nenos vestidos de máscaras, danzando cos seus pais, perpetuando así o nuncio festivo.
Tras impregnar as rúas co estrondo dos bombos, unha carpa ao final do percorrido agardaba ao sabido. Máis que un simple espectáculo, a Fuliada de Trabazos daba paso a diversas obras de teatro creadas polos propios veciños da Mourela. Estas obras, cargadas de humor, abordaban temas de actualidade, burlándose con enxeño dos habitantes de cada pobo, arrincando risas entre os asistentes.
A carpa transformábase nun gaudeamus colectivo ao final do espectáculo. Máis de 200 persoas deleitáronse con embrollo, chourizo cocido e carne ao caldeiro. O viño e a bica non podían evitar. E como colofón, a fariña deixou aos presentes envoltos en branco, marcando o peche da xornada, gravada no entroido de Manzaneda.