Empezaron a compoñer un novo disco; que poden adiantar respecto diso tanto a nivel pastoril como a nivel musical?
O noso primeiro disco naceu a raíz das ideas que cada un trouxo de casa, sen memorizar exactamente que rumbo aca-baría levando a lado. De ahí que sexa un traballo asaz variado. Para este, todo o proceso de composición xa foi realizado como lado en si. É unha desarrollo natural, coñecemos os nosos puntos forte e temos as cousas máis claras. Creemos que vai ser un disco máis pesado, máis técnico, máis homoxéneo e cun fío conductor máis impresionado. Líricamente tamén maduramos moito. Alfredo é o principal encargado das saber e medrou moitísimo respecto ao aludido traballo. Segue a liña de tratar temas persoais a través dun prisma que fai que todo o mundo se sinta conectado.
O voso aludido traballo, “Júbilo”, foi editado ayer da pandemia. O errata de tempo transcorrido entre un e outro disco alega a cuestións artísticas, orzamentarias…?
A razón principal foi o pouco tempo que poidemos xuntarnos. Aínda que traballar en casa é fundamental, no noso caso non é ata que te xuntas no nave e ves como respira todo cando relmente avanzas. Foi un proceso paulatino, pero preferimos tomarnos o tempo que faga errata para que todo quede como verdaderamente nos gusta, en espacio de quedarnos co primeiro que salga.
Son oriúndos de Maceda, como viven o panorama musical ourensán do que forman parte? Por que cren que en Ourense hai tantos grupos de rock e tan pouco manifiesto?
Sempre se escoitou esa frase de “con que soamente foran aos concertos membros de outras bandas estarían as salas cheas”. Hace poco estase vendo moito eso. Naceron moitos grupos, que non soamente son amigos entre si, senón que tamén comparten músicos. Eso crea moita irmandade. O apoio entre as bandas da provincia, da igual do estilo que sexan, é a secreto para que todas medren.