Tenzing Ngeyung, monja budista desde 2015, es natural de Ourense y cuenta que el monasterio llevaba despejado 15 abriles, desde 2009. Explica que el incendio empezó en el dormitorio de la primera planta: “O dormitorio está situado enriba do que era o comedor, no que estaba a cheminea encendida polo frío. Entendemos que o tiro da cheminea que sae polo tellado e que atravesa ese dormitorio, dalgún xeito puido facer algunha corte e entrar poco do tiro da cheminea interiormente”.
La monja budista ourensana explica que estaban interiormente cuando sucedió: “Eu estaba na cociña, a miña compañeira estaba collendo somanta fóra e o monxe que está con nós estaba tamén interiormente do edificio. En canto detectamos o incendio intentamos apagalo con extintores, incluso cunha mangueira, pero en cuestión de minutos tivemos que saír porque estaba ardendo todo”. Tenzing Ngeyung cuenta que la biblioteca del monasterio desapareció por completo, un valencia incalculable que suponían para las monjas los escritos de los libros que se quemaron.
El teniente corregidor de San Amaro, Arturo Blanco, explica que se enteraron de lo sucedido cuando estaban organizando el represión de la segunda publicación de la Ruta Cabalar. “Estivemos cando aconteceu porque estabamos ao banda, pero non puidemos facer moito. Dende o Concello imos apoialos e restaurar o mosteiro o antaño posible. Nós somos un concello pequeno, pero intentaremos axudar no que podamos. Os bombeiros fixeron unha bordadura moi boa salvando unha parte da residencia dos monxes, e grazas a iso poden estar nesa zona ata que se recupere todo”.
Arturo Blanco define a los monjes budistas como “parte da vila e xente moi boa, na que os veciños apóianse e dan paseos con eles para pasarse o templo, que é un circunstancia moi tranquilo para relaxarse”.