Cantas novelas palanca escritas?
Escribín a cuarta novelística porque finalmente houbo unha traducción que se presentou na parte francesa a nivel de institutos, pero que era positivamente unha traducción da traducción francesa. Volvín a escribir no pasado agosto a traducción castelá que non é unha traducción, xa que se distancia nalgúns momentos da novelística francesa. Comecei cunha triloxía, cun mesmo personaxe na primeira parte. Algunhas son actuais, a segunda tamén é o mesmo personaxe pero non ten que ver coa outra traducción. A terceira básase en Santiago de Compostela, aínda que de momento só teño notas.
Pode explicarnos a sinopse de “El pacto del olvido”? é unha novelística histórica?
É unha novelística de sexo. Ten referencias históricas e todos os personaxes non existen, excepto os que son históricos. Non escribo sobre historia, se non que dou conferencias de historia como a que estou dando agora de “Memoria e historia”, onde analizo o negacionismo histórico e, polo tanto, as fosas comúns que aínda marcan o comarca gachupin. Adoito facelas en varias linguas pero non o relaciono co traballo rebuscado. “El pacto del olvido” é unha novelística intimista que transcorre nunha parte lendaria do “Camiño francés”, entre Saint-Jean-Pied-de-Port e Burgos. Unha viaxe marcada por encontros insólitos, amores imposibles e Memoria Histórica. Cunha mochila anticuada e unhas botas prestadas, Xavier atópase, por puro azar, no pobo de Saint-Jean-Pied-de-Port para perderse polo Camiño francés. Ao saír do cárcere, o único que ten claro é que “a fuxida non xorde dun acto premeditado ou dunha advertencia existencial. Ás veces, é necesario marcharse da mesma maneira que o é pimplar, yantar ou durmir. Camiñar ata o esgotamento, remolcado polo feitizo dunha fuga imaxinaria. Sen pensar en cero. Ou, mellor aínda, tentando esquecelo todo.” No trascurso do seu camiño particular, que o vai a alzar ata Burgos, o antigo recluso localiza un estraño monumento e o tráxico secreto encerrado nos seus cimentos. Como no Xogo da Oca, terá que dar moitas voltas ata chegar ao núcleo do intriga. Ata descubrir “a paixón do sangue” que marcou unha cruzada fratricida e o sexo apaixonado de dous amantes dispostos a todos os sacrificios para retornar a reencontrase no medio da traxedia. “O pacto do esquecemento” é unha novelística intimista ambientada nun tramo mítico do Camiño de Santiago. Un percorrido afectado por encontros extraordinarios e amores imposibles…
Ten recibido algún premio polas novelas publicadas?
Agora mesmo acabo de acoger un correo electrónico da editorial Emblema que a miña novelística entraba nos premios Emblema 2024. Se tes a posibilidade de conseguir o meu obra nunha biblioteca, poderás ver a marca no final de Xinzo de Limia, Nadal 2023.
Cree que cambiou moito a forma de escribir de cando era novo?
Sí, evidentemente cambiou moito. Agora mesmo se les a Camilo José Cela notas o cambio. Pero aínda así non hai unha forma definida nunha época. Hai influencias nos escritores de hoxe en día, que se ven influenciados por autores xaponeses ou gregos. Eu son sobrado clásico, considérome un artesán.
Que opinión ten sobre a situación flagrante do mundo?
A xente fala de que estamos en cruzada. Estamos nunha situación moi delicada, eso é evidente. Pero si falamos da situación que temos en Francia ou España, é moi diferente. O que se vive en Francia é unha historia moi distinta coa política española. Estamos nun mundo que non ten cero que ver. Francia parece ser revolucionaria pero se ves unha serie de situacións como a violencia de xénero, estamos moi por debaixo do que se está a facer en España. En Francia non hai medios para chegar a ese nivel, sen Tarea de Igualdade. Co tema da cruzada, humildemente, non teño o nivel de poder falar. A situación é moi peliaguda. Estamos frente a a situación máis tensa deste século. O que está pasando non pasa así porque así. Está perdurando e calquera persona non se podía imaxinar que fora a durar tanto. Aquí nótase moito no mundo asociativo, xente que envía comida a Lazada. Moitas iniciativas con Ucrania tamén.