Convertido nunha das voces máis interesantes do novo son galego, Mondra actúa este sábado noite a partir das 21:00 horas no III Ponte Farruca de Laza.
Con só 24 anos xa ten un libro e mesmo xénero propio.
Todo está a ir moi rápido. Para min é a confirmación de que este é o circunstancia que quero vivir e o sitio onde quero estar. Agardo que sexa o inicio dun camiño que dure moitos anos. O Berto (produtor do seu primeiro disco, ARDEN) e máis eu iniciamos esta andaina sen ningún prexuízo a nivel estilístico, cunhas melodías tradicionais e outras menos. Non é máis falta que o convivio de infinitos instrumentos que se xuntaron sen medo e que foron descubrindo novos camiños, nun proceso que durou máis dun ano. A xente estalle a chamar “trad”: eles son os que a escoitan e os que deciden. Pero eu non fusiono falta, só fago que convivan.
Que opina de que a xente nova se achegue á música tradicional grazas a Baiuca, as Tanxugueiras ou Rodrigo Cuevas?
Para min significa o mundo. Eu medrei coa pandeireta, pero tamén escoitando ás divas do pop indiano. Ao final fago música para as miñas iguais, que medraron cos meus mesmos referentes. Que poidamos chegar a segmentos sociais e a xente nova que está tan desarraigada é moi peculiar, e fai que todo isto valga a pena.
Ten a civilización en galego máis futuro do que a lingua?
Dependendo do día penso desigual, pero prefiro ser ilusionado e entregarse en manos. Gústame helminto nos ollos desas nenas que veñen aos concertos, e que xa escriben sen querer en galego porque “mola”. É consecuencia de ver a uns referentes enriba do tablas falando galego, e iso normaliza. Vexo que desaparece o prexuízo do galego, porque o que facemos é en galego pero tamén é “mainstream”. Chega ás masas, e a xente non deixa de vir malia ser en galego. Isto é dar 20 pasos para adiante no autoodio histórico que temos. Despois é certo que vas a un instituto e poste fronte a 400 rapaces que non teñen nin idea do que está a acontecer no seu país. Pero a civilización ten un poder transformador e pode facelo coa situación gramática do país.
Seguirás “facendo do tradicional poco ‘mainstream’”?
As músicas de pandeireta veñen das aldeas e é complicado facelas chegar a certos status, pero é importante que todos vexan en instrumentos do noso poco máis que o cultural. Temos que facelo noso, que non estea metido nunha vitrina. A maneira tradicional galega de morar ten cousas “chungas” (ri), pero tamén ten outras a nivel social que son moito máis interesantes que o que está a acontecer nas vilas e cidades.