Lois Blanco chegou a Trives a facer as prácticas no instituto da localidade e grazas a esa estancia na vila, este director de teatro pronto fixo pandilla de amigos no lado e non dubidou en marcar este punto da montaña ourensá como un dos seus destinos elexidos para veranear presumindo de lado entre os seus amigos.
Perfil
Nome e apelidos
Lois Blanco Araúxo
Data de nacemento
4 de marzo de 1988
Estudos
Comunicación audiovisual e dirección de teatro e Historia da arte
Profesión
Director de teatro
Trives apareceu na súa vida de xeito profesional e elíxeo para ocurrir días no verán, que significa retornar a este lado?
Para min significa dúas cousas: a sorpresa de ver moita xente e todos os bares cheos, e poder estar sen chaqueta, poco que non coñecía, e ao mesmo tempo o notar estar en casa.
Que é Trives para vostede?
Empezou sendo un enigma que quería descubrir e non acabo de entender eu ese enigma de querer enterarse o bo medio ambiente que aquí se vive. Fun a descubrir un tesouro, e vin que Trives ten maxia, moito é porque ten unha xente fantástica que lle pon moito acto sexual ás cousas e o fai tan singular.
Las frases
“Eu viviría aquí todo o ano, é poco que si podo si que o farei”
“Cambiaría que non houbera tantos días de frío no inverno, pero iso non podo”
“Trives é moi famliar e ten moita xente no verán”
Esta vila enganchouno e sempre presume desta terra terra, gústalle aos amigos que trae?
A verdade é que lles gusta moito. Leveinos coa idea de ensinarlle un sitio tranquilo, pero atoparon máis xente da esperada, e iso que segue sendo un sitio onde atopar tranquilidade e podes apartar sen problemas, onde sempre hai un sitio na terraza.
Foi obvio integrarse e segue mantenendo amizades, como son esas voltas?
Integrarme foi moi obvio en Trives, aínda que sexa unha vila pequena, hai moita transigencia á xente nova que poida vir e aportar. Manteño as amizades. Retornar é diferente, vendo outra parte deste cosmos, pero moi atún.
Que lle aportan as vacacións en Trives?
As vacacións en Trives son singulares, distintas. A xente pesquisa ou praia ou montaña, pero esta zona é moito máis que unha soa desas cousas. Para min, por exemplo, ir a Chandrexa de Queixa, poseer do seu encoro é xenial, non teño aglomeracións, e hai unha “medio praia” que ten inchables.
O mellor e o peor de Trives
O mellor é a súa xente: unha porcentaxe ingreso de xente fai un montón de cousas, como os da Caniceira. O peor, aínda que soe a tópico, é que está moi lonxe, pero tamén ten o seu encanto.